«چراغ ساعت شش روی ریلها روشن
قطاری آمد از آغاز ماجرا روشن…»
این مطلع غزلی از مجموعه «از دوست داشتن در تمام جهان» است که سالها پیش در کنگره شعر جوان بندر عباس از شاعر آن مجتبی صادقی شنیدم. غزلی روایی که مجتبی با مهارت تمام از عناصر روایت بهره گرفته و اجزای آن را کنار هم چیده بود. سه بیت مانده به پایان غزل، مجتبی فرمان را به سمت دیگری چرخانده و غافلگیرانه ردیف را با زمینه چینی هنرمندانهای تغییر داده بود:
«به آخر رویا میرسم و چشمانم/ رسیده اند به پایان ماجرا خاموش/ چرا دروغ بگویم ردیف را خانم؟/ نیامدید و زمین ماند بیصدا، خاموش…»
در سالهای اخیر این کارها در غزل بامورد و بی مورد خیلی انجام شده است اما در آن سالها این بدعت مجتبی بسیار تازه و ضد کلیشه بود. به یادم است که این غزل بسیار مورد تحسین قرار گرفت و گل سر سبد جشنواره بود. مجتبی غزل سرایی است که مشخصه اصلی غزل هایش تلفیق فرم غزل با مؤلفه های تکنیکی و ساختاری شعر سپید است. این تغییرات و تلفیق فضاهای گوناگون در کارهای مجتبی البته کاملا نظام مند، معناگرا و دارای ارجاعات متنی خوبی هستند. این خصایص که شرح تمامی آنها در این مجال ممکن نیست، توانمندی مجتبی را در سرودن غزل با ذهن و زبانی مدرن نشان میدهد.
لینک خرید نسخه الکترونیکی
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.