راز رشید

کتاب حاضر، مجموعه شعرهای عاشورایی است که آن را دکتر رضا سنگری در 187 صفحه و سه مطلع در قالبهای، غزل، قصیده، مثنوی و رباعی گرد آورده است. مطلع اول کتاب برگزیده شعرهای عاشورایی است که با شعر بلند علی معلم «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما» آغاز شده و شعر «نیمی از خورشید» سعید بیابانکی به پایان می‌رسد. مطلع دوم کتاب، برگزیدة شعرهای عاشورایی کودک و نوجوان است که با شعر ظهر روز دهم، دکتر قیصر امین‌پور، (روز عاشوراست/ کربلا غوغاست/ کربلا آن روز غوغا بود/ عشق تنها بود/ و … باغی از گل رست/ روز عاشوراست/ باغ گل، لب تشنه و تنهاست/ عشق، اما همچنان با ماست/ آغاز می‌شود و با شعر عزای نخلها از مجید ملامحمدی پایان می‌یابد (نگاه غنچه‌ها در حسرت آب/ تمام نخلهای سبز بی‌تاب/ و یک کودک میان خیمه بی‌حال/ به روی دست مادر رفته در خواب و …) مطلع سوم کتاب به برگزیدة شعرهای عاشورایی شاعران جوان، ویژه اولین و دومین همایش ادبی ـ‌ هنری عاشورا، اختصاص دارد که با غزل نیزه‌زار فاجعه از مرتضی اردستانی (یک آسمان پشت نگاهت شعله‌ور بود/ وقتی که ماه هاشمی بی‌دست و سر بود/ در نیزه‌زار فاجعه، در ظهر تاریک/ بر روی دشت نیزه‌ها خورشید سر بود/ آغاز و با غزل شاه شهیدان از نیره السادات هاشمی پایان می‌یابد. (در حیرت کویر به باران رسیده‌ام/ شادم که این چنین به بهاران رسیده‌ام/ امشب در این کشاکش زیبای ابر و باد/ خیس غزل به نقطة طوفان رسیده‌ام/) در بخش مثنویهای کتاب،‌ مثنوی «افسوس بسیط واژه محدود است»، از اسماعیل امینی را می‌خوانیم: آتش بزن ای شراره در جانم/ ای شعلة بی‌امان بسوزانم/ طوفان بلا ! درنگ کن امشب/ در کاسة ما شرنگ کن امشب/ و مثنویهایی از نجمه زارع، حمید محسن‌پور، حسن هدایتی، عباس احمدی و … بخش آخر کتاب به سپیدسرایی و رباعیات اختصاص دارد که شعرهای سپیدی از مریم سقلانی، مریم خاکبازان، آزاده سقلانی و … آمده‌اند؛ شعر سپیدی از مریم سقلانی چنین است: خدا بود و خون خدا/ و اسبی رها در باد/ و گوی قتلگاه/ و شعله‌های به خاکستر نشستة شقاوت و … در بخش رباعیات، چند رباعی از نغمه مستشار نظامی و علی حاجتیان فومنی آمده است که زیبا به وصف عاشورایی حسینی نشسته‌اند: می‌آمد و آب هم به پایش افتاد/ در حنجر خشک نی، ندایش افتاد/ آمد و علقمه عطشناک لبش/ می‌رفت و در آب، دستهایش افتاد/ رباعی از نغمه مستشار نظامی و رباعی از علی حاجتیان فومنی پایان بخش کتاب است: وقتی که همه به سنگ عادت کردند/ در پیلة عافیت اقامت کردند/ از صحنة کربلا ملائک با سوز/ هفتاد و دو آیه را تلاوت کردند.