من می‌گویم، شما بگریید

کتاب حاضر، مجموعه از مرثیه‌های عاشورایی است که آن را علی‌رضا قزوه در 263 صفحه و پنج فصل آورده است. مرثیه‌های عاشورایی کتاب از سیف فرغانی، مولانا جلال‌الدین بلخی، محتشم کاشانی، اقبال لاهوری و شاعران صاحب اثر معاصر، همچون حمید سبزواری، محمدعلی مرادش و دهها شاعر معروف و مشهور معاصر و شاعران نوقلم، تشکیل شده است. علی‌رضا قزوه این مجموعه را در پنج فصل و فصل اول آن به این حسین کیست، با کربلا، با حسین، و فصل دوم را ای پدر جان همرهان بستند بار… به شهیدان هاشمی، حضرت علی‌اصغر، حضرت علی‌اکبر و حضرت ابوالفضل العباس(ع) اختصاص داده است. وی در فصل سوم به ناله عشق است و آتش می‌زند (دمی با اصحاب وفادار امام حسین(ع)) و فصل چهارم را به گودال قتل‌گاه پر از بوی سیب بود یک شب و روز عاشورا) و فصل پنجم را به (زینب اسیری رفت و ما بر جای بودمین) بعد از عاشورا اختصاص داده است و هر فصل با شاعران آورده شده است که مرثیه‌ای در این باب سروده‌اند. علی‌رضا قزوه در مقدمه کتاب می‌نویسد: این سالهای آخر، شعرهایی از اینجا و آنجا از برخی مداحان آشنا و نام‌آشنا می‌شوم که به جای آنکه دل را بارانی کند، دل را به درد می‌آورد. برخی نیز داعیة خودنمایی دارند، حال آنکه اصل در کربلا گم شدن است و به اصل خویش رسیدن. همین انگیزه‌ای شد تا این اشعار را در دفتری فراهم آورم و هدیه‌اش کنم به مداحان دل‌سوخته به‌خصوص آنان که به لحن عاشورا تکلم می‌کنند و حنجره‌شان وقف امام حسین(ع) و یاران او است. می‌توانستیم به جای این شعرها اشعاری انتخاب کنیم که زرق و برق الفاظش امروزی‌تر باشد، اما فرمان از دل گرفتم و حکایت چنین شد که می‌بینید. در این دفتر ضعفهای دستوری و زبانی و به‌خصوص محتوایی کمتر به چشم می‌آید. حریر نور، شعری از محمدعلی مجاهدی را از متن می‌خوانیم: چون دید به نوک نی‌سرش را خورشید / بر خاک، تن مطهرش را خورشید/ آرام، حریر نور خود را گسترد/ پوشاند برهنه پیکرش را خورشید/