برشی از کتاب بی نام پدر:
زودباش کارش تمام کن، شک ندارم… تفنگ را بر می دارم… نشانه می روم… نه، کار من نیست. خونم به جوش آمده… تیمسار مهربان. مسلمان، نمی شود که زد… اصلا یک محبتی توی دلم به او وجود دارد… یک چیز عجیب… انگار که طرف را عمری است می شناسم… مسئله فقط آزادی خودم نیست… بزن… بزن لعنتی!… بزن. آن همه تمرین کرید… با صدای ترمز چند ماشین دم ساختمان به هم نگاه می کنیم… مأموران، مأموران… تفنگ را از دست من می گیرد و خودش نشانه می رود… به خدا اشتباه گرفتیش… خفه شو… گند زدی به همه چی… به خدا… گریه ام می گیرد… ترق… خون می پاشد توی صورتم…
سید یاسر یعقوبی –
سلام
کتاب رو امروز خواندم، جذاب و خوب بود.
قلم قوی ای داشت…
آیا داستان رمان بر اساس واقعیت است؟
یعنی چنین تیمساری در تاریخ ایران هست؟
میثم موسویان –
سلام و عرض ادب و تشکر از وقتی که گذاشتین. بله بسیاریش واقعیه. لطفا به نام مادر رو هم بخونید که قسمت دوم این رمانه
مجتبی محمد زاده –
با سلام و عرض ادب کتاب خوب و روانی از نظر ادبی هست درسته یه جاهایی داستان از دستت در میره ولی خیلی زود بر میگردی سر داستان با تشکر از نویسنده محترم
سردبیر (مالک تایید شده) –
سلام دوست عزیز
ممنون که نظرتون رو با ما به اشتراک گذاشتین
بابایی –
سلام خسته نباشید. ببخشید یه سوال داشتم. به نام مادر رو باید حتما بعد از این کتاب بخونیم؟ آخه من به نام مادر رو خریداری کردم و الان متوجه شدم که این کتاب فصل اول داستانه.
سردبیر (مالک تایید شده) –
سلام و ادب
ارتباط داستانی ندارن این دو عنوان کتاب