نشانه

سرنداشت و پیکرش دو نیم شده بود. توی جیب های لباس تعدادی کارت و یک قرآن کوچک و یک خودکار بود. یکی از کارت ها نظرمان را جلب کرد.روی آن با خطی بسیار زیبا و رنگ زرد نوشته بود: «و خداوند ندا می دهد که شهدا به بهشت درآیند.» از شهید عکس گرفتم. از کارت هم.خواستم باردیگر کارت را ببینم،دیدم سفید سفید است! از علیجانی پرسیدم: «کارتی که اون جمله روش نوشته شده بود،کجاست؟» گفت: «همونه که دست خودته.» اثری از جمله ی روی کارت نبود. …. عکس ها را که چاپ کردم ، تمام عکس ها چاپ شد،به جز عکس کارت! مات مات بود!