پرواز آخر

برشی از کتاب:
جنگ، با جوانی ما به دنیا آمد. نمی‌خواستیم بهار را به بهانه‌ی بودن به تماشا بنشینیم و بهار خویش را بی‌بهانه در جنگ به میدان فرستادیم.
باید برای پیشانی تب کرده وطن، دستمال نمناکی از غیرت می‌شدیم که شدیم و البته هنوز هم این دستمال نمناک، با ماست و ما هنوز هم به همان بهانه‌ها می‌توانیم بهار خویش را به میدان بفرستیم. جنگ آغاز شده بود و دیر یا زود باید به رسم جنگ، لباس خاکی می‌پوشیدیم و خود را در این آزمون ناخواسته محک می‌زدیم.