از مشهد تا ژوهانسبورگ

گزیده متن
آقای توسلی به امام گفت که ایشان همان جوانی است که چند ماه قبل شعر مکه را سروده بود. بعد امام عمامه را از من گرفت و بر سرم قرار داد. امام یک فشاری هم بر آن وارد کردند که گوش‌هایم تا وسط داخل عمامه رفت. بعد با همان حالت گریه و اشکی که بر من غلبه کرده بود به ایشان عرض کردم که توصیه‌ای بفرمایید. با توجه به اینکه معمولاً مرید از مراد دستورالعمل می‌گیرد، من نیز خواستم تا رهنمودی عرفانی از وی داشته باشم. امام پس از چند ثانیه مکث و تفکر سرشان را بلند کردند و با صدای عجیب و بسیار تأثیرگذاری که هنوز روی من تأثیرگذار است فرمودند: «این سوالی که شما کردید، شخصی نیز از امام باقر(ع) پرسید و من عین جواب امام باقر(ع) را برای شما می‌گویم: «من عمل بما علم علمه الله ما لم یعلم»؛ کسی که به آنچه که می‌داند عمل کند، خداوند آنچه را که نمی‌داند به او خواهد آموخت».