هفت پیکر

نظامی، مثنوی «هفت پیکر» یا «هفت گنبد» را در سال 593 به نام علاء الدین کرپ ارسلان، پادشاه مراغه، در 5136 بیت سرود و به وی تقدیم داشته است. این منظومه راجع به داستان بهرام گور (بهرام پنجم ساسانی) است که از داستان های معروف دوره ساسانی بوده است.در این منظومه، نخست، نظامی شرحی از سرگذشت بهرام را در کودکی و جوانی تا رسیدن به سلطنت و کارهای بنام او آورده است و آنگاه به داستان او با هفت دختر از پادشاهان هفت اقلیم اشاره کرده است، که برای هر یک گنبدی به رنگی خاص ساخته بود و هر روز هفته را مهمان یکی از آنان بوده و از هر یک قصه ای شنیده است.