قصه های روز: مدرسه شبانه روزی هیچ تا پوچ

مدرسه ی «هیچ تا پوچ» فقط و فقط یک شاگردِ فضول داشت. او هم کسی نبود جز «نارنانا پُرمیخ». نارنانا بی آرام ترین و بی قرارترین و فضول ترین شاگرد مدرسه ی هیچ تا پوچ بود. به جیب و کیف و جوراب و جامدادی و لیوان و زیرِ تخت و توی کمد و کشوی همه کار داشت. می خواست ببیند هرکسی چندتا سوزن و سوزن ته گرد و میخ جایزه گرفته است. حساب سوزن های همه را داشت. می خواست خودش میخ دارترین شاگرد مدرسه باشد تا به آن میخ طویله ی بزرگ طلایی برسد. هر شاگردی که صدتا سوزن تشویقی داشت، یک میخ می گرفت. وقتی میخ هایش هزارتا می شد، یک میخ طویله ی بزرگ طلایی می گرفت. عکسش را هم با میخ طویله ی طلایی قاب می گرفتند و تا یک سال می زدند بالای میز مدیر «چشم شب».