غیبت امام مهدی علیه السلام از دیدگاه امام جعفر صادق علیه السلام

گفت وگو درباره مهدویت، آخرالزمان و ظهور و قیام حضرت مهدی از روزهای آغازین بعثت نبی اکرم (صل الله علیه و آله) آغاز شده و در دوره های مختلف ادامه داشته است. گاهی عقاید مردم و شرایط زمانه، گفت وگو در این باره را به سوی انحراف می کشانده و لازم می شده است که فردی آگاه مسائل را برای دیگران تشریح کند. در میان امامان (علیه السلام)، موقعیت امام صادق (علیه السلام) در تشریح و تبیین وقایع مهم غیبت، ظهور و قیام و تکلیف مسلمانان در این خصوص بسیار برجسته است. این امام بزرگوار در زمان خویش تلاش کرد باور غیبت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را رواج دهد و اندیشه اصیل مهدویت را در وجدان امتی برانگیزاند که همه چیز در آن آشفته شده و حق با فکر و خیال های باطل آمیخته شده بود. در چنین جامعه ای، اندیشه مهدویت دچار تضادها و تشویش هایی شده و ادعاهای باطل مهدویت ظهور کرده بود. از این رو امام صادق (علیه السلام) فضایی علمی را برای فهم فرایند غیبت فراهم آورد تا مردم بتوانند چهره واقعی غایب اهل بیت (علیه السلام) را بشناسند. نگارنده در کتاب حاضر نخست اقدامات امام صادق (علیه السلام) درباره روشن ساختن موضوع مهدویت و راه های شناخت امام غایب را بررسی و سپس این مباحث را مطرح می کند: غیبت و علل آن آموزه های مرتبط با غیبت، تاکید امام بر وقوع طولانی بودن غیبت و انجام کارها و فعالیت هایی که در زمان غیبت مطلوب است. وی در پایان به موضع گیری های امام صادق (علیه السلام) در برابر ادعاهای باطل مهدویت از جمله «کیسانیه»، «امویه»، «حسنیه» و… و نیز پاسخ های امام به شبهات در موضوع مهدویت اشاره می کند.