نشان از بی نشان ها

این کتاب شرح حال و کرامات و مقالات و طریقه سیر و سلوک عرفانی شیخ حسنعلی اصفهانی قدس سره می باشد که به قلم فرزند ایشان نگاشته شده است. نویسنده در مقدمه کتاب می گوید: از آنجا که مرد را به سخنانش توان شناخت و به فرموده امیرالمؤ منین علیه السلام : المرء مخبو تحت لسانه – و یعرف المرء من فلتات لسانه … آدمی در پشت زبان خود پنهان است – و هرکس را از آنچه ناگهان بر زبان می راند، توان شناخت و نیز گفته اند: تلک آثارنا تدل علینا فانظروا بعدنا الی الاثار بر آن شدم ، یادداشتهایی که آن مرحوم به خط خویش گرد آورده بود، چه آنها که از خود نوشته و چه مطالبی که از دیگران انتخاب فرموده بود، منظم سازم و آنچه خود، از کلمات آن بزرگوار و یا کرامات وی شنیده و دیده بودم ، بر آن بیفزایم و به صورت کتابی در دسترس علاقمندان گذارم ، لیکن تقدیر پروردگار چنین بود که با اندوه و افسوس از کنار مرقد منور سلطان علی بن موسی الرضا علیهما السلام رخت مهاجرت بربندم و در اصفهان سکونت کنم . در این شهر نیز توفیق کار نیافتم ؛ تا آنکه پس از مدتی به تهران رحل اقامت افکندم در حدیث قدسی فرموده است : اولیائی تحت قبایی لایعرفونهم غیری ، دوستان من پنهان در تحت قبه عزت منند، نمی شناسد، آن ها را غیر من و حضرت امام الموحدین امیرالمؤ منین علی علیه السلام در خطبه متقین نشانهائی از آنها بیان فرموده است و چون این کتاب هم اقتباس از فرمایشات ائمه طاهرین صلوات الله علیهم اجمعین است لذا نام این را نشان از بی نشان هانهادم چه آنکه : از آن مرد خدا از دیده عامی بود پنهان که عارف داغ بر دل دارد و زاهد چه پیشانی امید آنکه مطالعه این کتاب موجب طلب رحمت برای آن عالم پرهیزگار و سبب آمرزش و مغفرت برای حقیر گردد و نیز از لغزشهایی که بر اثر قلت مایه و کمی سرمایه در تدوین و تاءلیف این کتاب ممکنست از من ناشی شده باشد چشم پوشی شود.