شیخ رجبعلی خیاط

علی رغم همه‌ی تلاش‌های جبهه‌ی‌کفر برای ویران ساختن حیات معنوی بشر، نیاز به معنویت روز به روز بیشتر می‌شود و تشنگان زلال معارف آسمانی، روز به روز افزون می‌گردند. غلبه برخی از مظاهر شیطانی در جهان معاصر نباید ما را
بفریبد و چنین بپنداریم که دین و معنویت، دیگر خواهانی ندارند؛ حتّی در سرزمینی‌هایی که شیطان همه‌ی نظام فرهنگی و اقتصادی‌شان را تسخیر کرده نیز، مردم به شدّت جویای حقیقت و معنویت‌اند و از هر اثری که پیامی از آسمان را به
آنان برساند به شدّت استقبال می‌کنند.یکی از بهترین راه‌ها برای گسترش مسائل معنوی و عرفانی، معرفی شخصیت‌های بزرگ این میدان است. مطالعه‌ی زندگی عارفان دل‌سوخته و زاهدان دل‌بریده از دنیا همواره برای راهیان کوی
دوست جذّاب و دلنشین بوده است. با مطالعه‌ی سرگذشت این بزرگواران و حکایت‌های درس‌آموز این عزیزان، شعله‌ی معنویت در جان آدمی زبانه می‌کشد و برای رسیدن به قلّه‌های پاکی و ایمان، انگیزه‌ی انسان صد چندان می‌گردد.
متأسفانه در روزگار ما گاه به جای معرفی شخصیت‌های ممتاز معنوی، برخی به شخصیت‌سازی‌های کاذب روی آورده‌اند. آفت و آسیب این گونه شخصیت‌سازی‌ها بیش از آثار به ظاهر سازنده آن می‌باشد، نباید درباره‌ی افراد – حتّی
شخصیت‌های بزرگ و نام‌آور- مبالغه کرد و تصویری غیر واقعی از آنان ارائه داد. مخاطب نباید احساس کند که رسیدن به مقامات معنوی برایش ممکن نیست و افرادی که به چنین مقام‌هایی نایل گشته‌اند از توان و بضاعت ویژه‌ای برخوردار
بوده‌اند.نباید زندگی بزرگان را به گونه‌ای گزارش کنیم که امکان الگوگیری از آنان برای مردم میسّر نگردد.بی‌شک در دوران معاصر یکی از شخصیت‌هایی که حکایات زندگی او تأثیر بسیاری بر مردم کشور ما داشته، مرحوم رجبعلی خیاط است.
آن خیاط پارسا که در جنوب شهر زندگی می‌کرد، چنان عرفان ناب دینی را در زندگی عادی خود به نمایش گذاشت که صدها هزار قافله دل را شیفته‌ی عرفان ساخت و سیر و سلوک حقیقی را در دسترس مردم کوچه و بازار قرار داد. او بدون
تظاهر به عرفان و به دور از ظاهرسازی‌های رایج عارف‌نمایان، شیرینی عرفان را به دیگران چشاند و مردم را با لذّت اُنس با خدا آشنا کرد.
گفتنی است که آن بزرگوار نیز از جمله شاگردان آیت الله شاه آبادی بوده است و در مَنِش عرفانی خود کاملاً بر اساس شریعت اسلامی و احکام زندگی‌ساز آن رفتار می‌کرده است.
درباره‌ی مرحوم شیخ رجبعلی خیاط آثار گوناگونی نوشته شده؛ امّا کتابی که پیش روی شماست با نگاهی متفاوت تهیه گشته است. توجّه اصلی این کتاب بر نکات درس‌آموز و زندگی‌ساز آن عزیز بوده است. حکایت‌ها به گونه‌ای بازنویسی
شده‌اند که بیش از آن که شخص شیخ رجبعلی خیاط مورد توجّه قرار گیرد، شخصیّت اخلاقی – عرفانی او دیده شود. مخاطب پس از مطالعه‌ی هر حکایت در فکر فرو می‌رود و نسبتِ خود را با موضوع آن حکایت بررسی می‌نماید. از این رو
مجموعه‌ی حاضر را می‌توان یک دوره، درس اخلاق نیز تلقّی کرد. درس اخلاقی که در بستر ارائه یک الگوی عملی عرضه شده است.