رساله محبت به انضمام نه کلام

این اثر با تبیین مضامینی در زمینه ایمان حقیقی، عقل، علم و ادراک به بررسی تحولات قلبی انسان، حالات آن، محبت و آثارش در فرهنگ اسلامی پرداخته است. نویسنده اثر حاضر، ایمان حقیقی را مربوط به دل ها دانسته و وصف و شأن آن را از آیات به اثبات رسانده و این ویژگی را عبادت اصلی مومنان معرفی کرده است.

با استناد به آموزه های این کتاب، قرآن کریم در آیات زیادی با الحان و تعابیر مختلف و توام با نکته ها و اشارت ها، اهتمام خاصی روی «دل ها» دارد و برای «دل ها» و به تبع آنها برای عقل ها، فکرها، چشم ها و گوش ها حساب ویژه ای قائل شده است که متاسفانه مانند بسیاری از حقایق و معارف قرآنی مهجور مانده اند.

آنچه قرآن در این زمینه بیان می کند و اسراری که در این آیات نهفته است، چیزی نیست که بتوان در گفته ها و نوشته ها آورد، زیرا علاوه بر این که حقایق نوری و مقاصد عالیه قرآن کریم در این حوزه مانند زمینه های دیگر، از ما پوشیده است، آن مقدار هم که فهمیده می شود، ممکن نیست همه آن به گفته و نوشته بیاید، برای این که این قسمت به افرادی اختصاص دارد که از مکاشفات و مشاهدات صحیح برخوردارند، یعنی یافتنی است و گفتنی و شنیدنی محسوب نمی شود. قسمتی هم بسیار دقیق و عمیق است و برای اکثر اشخاص قابل فهم و هضم نیست و قسمتی نیز که می شود گفت و فهمید، احتیاج به شرح و بسط طولانی دارد.

نویسنده در بخش اول کتاب در شش فصل به تبیین جایگاه دل در ایمان پرداخته است که از عناوین آن می توان «ایمان حقیقی، وصف دل و شأن آن است»، «عبادت اصلی، وصف دل و شأن آن است»، «علم و ادراک در اصل، وصف دل و شأن آن است»، «تحول دل و حالات و آثار و آداب»، «محبت» و «آثار محبت و آداب آن» را نام برد.

بخش دوم این اثر، حاوی 9 کلام در باب معارف الهی است. از عناوین این بخش می توان به معارف در مخاطره دو عامل، ضرورت تبیین صحیح معارف و برکات این تبیین، تصویر ناصحیح معارف و تبعات آن، غیب روزه و ضیافت الهی، عبودیت، آیت خواب و آیت های موجود در آن، کتاب یا صحیفه عمل انسان، خواب دنیا، و غفلت از عالم عهد، و حذف ها و تغییرهای سوال برانگیز، اشاره کرد.