آقا خاش خاشی

مشتري ها كه مي رفتند، آن دوتا چونه را با وردنه پهن مي كرد و توي تنور مي گذاشت. تا اين دوتا نان بپزد، نانوايي را جمع و جور مي كرد. آن وقت نان ها را از تنور درمي آورد. روي ميز جلوي مغازه مي گذاشت و در نانوايي را قفل مي كرد. همان موقع مشتري آخري، عصا زنان از راه مي رسيد. نان هارا برمي داشت و مي گفت: “خدا بده بركت، آقا خاش خاشي!”