دولت و بازار: الگویی پویا برای روابط متقابل

نظریه «حمایت هوشمند» تلاشی برای حل معمای رابطه دولت و بازار، و گامی در مسیر پایان دادن به مجادله ای تاریخی درباره ی نوع رابطه این دو نهاد است.

«حمایت هوشمند» دقیقا در نقطه مقابل بنیادگرایی بازار قرار دارد. اما در دام دولت گرایی به معنی تصدی گری دولتی نیز نیفتاده است. این نظریه نقش بنیادیی بازار در پیشرفت کشورها و تامین منافع ملت ها مفروض می دارد. اما ضمن قائل بودن به نهاد بازار به عنوان یک عنصر اساسی پیشرفت، سازماندهی آن توسط دولت به اقتضای شرایط اقتصادی و هم جهت با سیاست صنعتی و برنامه ملی پیشرفت را یک ضرورت می داند. در نظریه «حمایت هوشمند»، رابطه دولت و بازار هرگز قطع نمی شوند.دولت پیوسته و هوشمندانه سه نقش حامی، هادی و ناظر بر نیروهای بازار را ایفا می کند تا آنها را در جهت اجرای برنامه ملی پیشرفت سازماندهی نماید.

دولت برای ایفای نقش سه گانه خود، براساس آخرین دریافتی که از وضعیت اقتصاد در نسبت با برنامه پیشرفت دارد، پنج نوع رابطه با نیروهای بازار برقرار می کند: صیانت از بازار، خلق بازار، حفظ بازار، قبض بازار و بسط بازار.

کتاب حاضر ضمن تبیین این روابط هوشمند، به بررسی نقص های نظری و فرجام عملی رویکرد بنیادگرایی بازار پرداخته است.