این کتاب در پاسخ به کسانی نوشته شد که روش تفسیر علامه طباطبایی(ره) را زیر سوال می برند و تصور می کنند این روش با روش تفسیری ائمه(ع) مخالف است.
در این اثر، نحوه استفاده علامه طباطبایی از روایات و جایگاه روایات در تفسیر به طور مفصل بررسی و به شبهات مخالفان او پاسخ داده شده است. معمولا مخالفان روش تفسیری علامه طباطبایی که از آن به روش قرآن به قرآن یاد می شود این گونه استدلال می کنند که مفسر و تفسیر احتیاجی به روایات ندارند، اما واقعیت امر این است که از دید علامه مفسر باید با روایات مانوس باشد و از روایات استفاده کند.
قرآن کریم دلالت می کند که در افاده معانی خود محتاج به روایات نیست و بی نیاز از هر قرینه بیرونی است. مخالفان روش تفسیری علامه نیز این استدلال قرآن را با بی نیازی مفسر از روایات اشتباه می گیرند. این کتاب با بررسی عبارات مختلف علامه طباطبایی در «المیزان» تلاش می کند تفاوت این دو مساله را توضیح دهد
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.