در مکتب اهل بیت ۲۸ گریه بر مرگ مومنان

نگاهی تحلیلی به چیستی حکم فقهی گریه بر مرگ مؤمنان است. به باور نویسنده، سیره مسلمانان در زمان حیات پیامبر(ص) و پس از آن بر گریه بر مؤمنان بوده است. مطابق با توضیح وی، سبب اختلاف در حكم گریه، روایتی از عمر و فرزندش عبدالله از پیامبر(ص) است كه حضرت فرمود: «مرده به وسیله گریه خانواده‌اش بر او معذّب می‌شود». نگارنده در رد این دلیل بیان داشته است که: اولا، اصحاب پیامبر(ص) با این روایت مخالفت و راوی آن را به خطا و فراموش‌كاری متصف كرده‌اند؛ زیرا از نظر آنان حضرت فرموده است: «همانا خداوند به وسیله گریه خاندان كافر بر وی، بر عذابش می‌افزاید»؛ ثانیا، با منطق قرآن معارض است؛ ثالثا، با سخن عایشه و ابن عباس در تعارض است؛ و رابعا، با روایات دال بر جواز نیز معارضت دارد. نویسنده، دیدگاه اهل بیت(ع) را جواز گریه بر مرگ مؤمنان دانسته است؛ به شرطی كه مقرون به عدم رضایت به تقدیر الهی نباشد.