چهارده گفتار پيرامون ارتباط معنوي با حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

چهارده گفتار پيرامون ارتباط معنوي با حضرت مهدی (عج)

این کتاب روایتی از چهارده گفتار درباره پدر مهربان زمانه ، حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که در دو بخش تهیه و تنظیم شده است.

بخش نخست که درباره ی چگونگی ارتباط روحی ، فکری و حتی رابطه ی ظاهری با امام زمان است ، شامل سرفصل هایی چون : بررسی امکان ملاقات با امام زمان در عصر غیبت ، بیان فواید بلند صلوات فرستادن ، تبیین معنای غیبت ، فرمان قرآن در ارتباط با امام زمان ، راههای ارتباط با امام زمان و نیز اخلاص و رمز موفقیت است.
در این کتاب داستانهایی نیز از علما وبزرگان دین به عنوان مصداق بیان شده است که بر جذابیت آن می افزاید .

بخش دوم این نگاشته درباره ویژگی ها وصفات یاران حضرت مهدی است . این بخش ،ویژگی های یاران امام را در آینه روایات و آیات بیان می کند .یاران امام زمان ، مکتب شیعه ، ویژگی های اصحاب و یاران امام زمان ،تعابیر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) از ایرانیان ،تحیر و سرگردانی در زمان غیبت و عالم محضر امام زمان ، از سرفصل های این بخش است .

در میان مباحث مطرح شده ی این بخش نیز ، داستان ها و احادیث زینت بخش نگاشته مذبور است:
«از سید عبدالکریم کفاش سؤال شد : چه شد که راه ملاقات برای تو باز شد که هر هفته به خدمت آقا می رسی ؟ فرموده بودند: شبی جدم پیغمبر اکرم ( صلی الله علیه وآله ) را درخواب دیدم . عرض کردم : یا رسول الله ، خیلی دوست دارم خدمت آقازاده تان امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) برسم ، چه کنم ؟
حضرت فرمودند : در شبانه روز دو مرتبه ، اول صبح و دم غروب بنشین برای فرزندم امام حسین (علیه السلام ) گریه کن. را ه برایت باز می شود . از خواب بیدار شدم. این برنامه را تا یک سال ادامه دادم ، یک سال که به پایان رسید به محضر امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) شرفیاب شدم و راه برایم باز شد.

برشی از کتاب چهارده گفتار پيرامون ارتباط معنوي با حضرت مهدی:

براى خداشناسى وبراى اثبات وجود خدا، بزرگان ده دليل اقامه مى‌كنند. يكى از دلايل ده‌گانه، دليل اشتها است. دليل اشتها يعنى چه؟ مى‌گويند: ما دو گونه اشتها وميل داريم؛ يكى اشتها وميل كاذب است، مثل بهانه‌گيرى بچّه‌ها؛ گرسنه نيست، فقط بهانه مى‌گيرد. كه اين ميل‌ها ريشه واساس ندارد؛ بلكه بر مبناى تخيّل است.

امّا يك سرى از ميل‌ها، ميل‌هاى صادق است. من وشما گرسنه مى‌شويم، آيا مى‌توانيم بگوييم دروغ است؟ گرسنه مى‌شويم؛ اگر غذا به ما نرسد، مى‌ميريم. تشنه مى‌شويم؛ اگر به من وشما آب نرسد، از تشنگى مى‌ميريم. اين اشتهاى صادق است. من وشما در زمستان ميل به گرما داريم، اين اشتهاى صادق است.

ما وقتى درون وغرايز بشر را مورد تفحّص وآزمايش قرار مى‌دهيم، مى‌بينيم بشر ميل به معنويات دارد، ميل به پرستش دارد، مى‌خواهد كسى را، چيزى را بپرستد. خودِ ميل وكشش درونى وميل به پرستش، دليل بر اين است كه: اين جهان خدايى دارد كه من وشما ميل داريم او را بپرستيم. منتها آنچه مورد پرستش واقع مى‌شود، مانند ما نباشد، ناقص نباشد، عاجز نباشد، ظالم نباشد، ممكن نباشد، نيازمند و محتاج نباشد.