مرجع دینی اهل بیت(ع) و پاسخ به شبهات

مرجع دینی اهل بیت(ع) و پاسخ به شبهات

یکی از مباحث مهمّی که در این عصر و زمان می تواند تا حدود زیادی زمینه ساز تقریب و تألیف صفوف مسلمین شده و مردم را به حقّ و حقیقت نزدیک تر کند، بحث از مرجعیت دینی و علمی اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است. بحث از این که چه راهی برای رسیدن به حقایق قرآنی و سنت واقعی پیامبرصلی الله علیه وآله نزدیک تر به واقع است و یا به تعبیر دیگر تعیّن دارد به جهت آن که از عصمت برخوردار بوده و از هرگونه خطا و اشتباه به دور است. اهل سنّت می گویند: بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله راه صحیح برای رسیدن به سنّت واقعی و تبیین و توضیح آن، راه عموم صحابه است. ولی شیعه امامیه به تبع برخی از آیات و روایات و نیز ادله عقلی و تاریخی معتقد است که تنها راهی که می تواند ما را به حقیقت کتاب و سنت واقعی پیامبرصلی الله علیه وآله برساند طریق اهل بیت معصوم اوست.
بحث از حجیّت سنت اهل بیت علیهم السلام و مرجعیت دینی آن بزرگواران از بحث های کاربردی است که در این زمان نیز می تواند جنبه علمی داشته و تأثیر به سزایی در عملکرد مسلمانان داشته باشد. همان طوری که برخی از بزرگان شیعه همچون حضرت آیت اللَّه العظمی بروجردی بعد از طرح آن در مجامع علمی اهل سنّت همچون الأزهر افکار بسیاری از بزرگان آنان را به سوی اهل بیت علیهم السلام جلب کرد و لذا تا حدودی انصاف به خرج داده و مفتی و رئیس ازهر مصر در عصر خود شیخ محمّد شلتوت را بر آن داشت تا فتوای معروف خود به جواز تعبد به فقه اهل بیت علیهم السلام را صادر کند. فتوایی که مورد توجّه دیگر علمای اهل سنّت قرار گرفته و آن را تأیید نمودند.
بعد از مطالعه فراوان در فقه شیعه و مرجعیت اهل بیت علیهم السلام پی به اعتبار شیعه جعفری برده و فتوای معروف خود را در جواز تعبّد به مذهب جعفری صادر می کند و می فرماید: «مذهب جعفری، معروف به مذهب شیعه امامی اثنا عشری، مذهبی است که تعبّد به آن شرعاً جایز است، همانند سایر مذاهب اهل سنت، لذا سزاوار است بر مسلمانان که آن را شناخته و از تعصّبِ به ناحقّ نسبت به مذاهبی معیّن خلاصی یابند.»