دوازده درس از دوازدهمین امام

دوازده درس از دوازدهمین امام

سپاس و حمد، پروردگاری را سزا است که برای تکامل بندگان خود جهانی بس عظیم را خلق نمود و آنرا مهد پیدایش و پرورش انسان قرار داد و در آن انواع نعمت ها را گسترش داد بطوری که جوابگوی تمامی نیازها و خواسته های بشری در بُعْدِ زندگی و ادامه حیات گردید.
حمد و ثناء، لایق خداوندی است که برای ارتقاء روحی و سیر معنوی بندگان خود و واصل شدن آنان به قُلِّه رفیع اخلاق و سیر و سلوک، یعنی تحصیل معرفت الهی و تخلّق به اخلاق حضرت حقّ و مهر و محبت ورزیدن به ذات لایزال ربوبی، رسولان و رهبران آسمانی را مجهّز به وحی و آیات بیّنات برانگیخت.
برای اینکه بعداز حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبداللَّه این واسطه و رابطه بین خالق و مخلوق قطع نگردد، امامانی معصوم و مسلّح به سلاح علم لدنّی را به وسیله وحی، و گفتار و کلمات پیامبر عظیم الشأن خود، به امت اسلامی معرّفی نمود، و مسلمانان را با نام و نشانه های بارز و روشن آنان آشنا ساخت.
آری خداوند متعال، جهان را به عنوان مدرسه و دانشگاه قرار داده و رسولان و امامان را معلّمین و اساتید آن، تا بندگانش بتوانند به عنوان دانشجو از این بستر آماده، خود را به کمال برسانند و در قرآن به این مطلب اشاره شده و می فرماید:
«اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ اْلأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ اْلأَمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْماً». (1)
خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را خلق نمود، فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می آید تا بدانید خداوند بر هر چیزی تواناست. و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد.
و نیز با صراحت تمام اعلان نموده که «وَلِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ»
هر قوم و گروهی یک هادی ومرشدی که از جانب خداوند منصوب باشد، خواهند داشت.