غدیر از آدم تا خاتم

غدیر از آدم تا خاتم

باید به یک اصل مهم در شرایع و ادیان الهی توجه کرد و آن، اصل وصایت است که انبیای گذشته از حضرت آدم علیه السلام تا پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله همگی وصی و جانشین داشته اند و به دستور وحی به اصل وصایت و تعیین وصی عمل کرده اند. این موضوع در قرآن کریم، در شرح حال پیامبران و نیز به صورت کلی بارها یاد شده است. از طرف دیگر در قرآن کریم تصریح شده است که سنت الهی تبدیل و تحویل و دگرگونی بردار نیست. بنابراین پیامبر ما صلی الله علیه وآله نیز باید مانند دیگر پیامبران به دستور وحی به اصل وصایت عمل نماید و وصی و جانشین خویش را به امتش معرفی کند تا به سنت غیر قابل تبدیل الهی عمل شده باشد. پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله به اقتضای پیامبری و به امر خداوند متعال وصی خود را معرفی نمود و جز این هم نمی توانست انجام دهد؛ زیرا که خداوند می فرماید: «فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلاً».
پایه اصلی تشیع بر قایل بودن به عصمت و لزوم وصی برای پیامبرصلی الله علیه وآله و تعیین آن از جانب خداوند به وسیله پیامبرصلی الله علیه وآله است که در قرآن کریم و روایات به آن تصریح شده است. جا دارد به این موضع به طور اختصار بپردازیم.

برشی از کتاب:

مستفاد از آیات وروایات

آنچه از سوره قدر ودخان وروایاتى که در ذیل آن رسیده استفاده مى‌شود عبارت است از :

۱ ـ ضرورت وجود نظام وتقدیر در عالم از اولین زمان خلقت، که «لیله القدر» ظرف تقدیر وتنظیم امور به شمار مى‌آید.

۲ ـ ضرورت وجودقوّه وقدرت تنفیذى براى تقدیر که همراه‌ظرف تقدیر باشد.

۳ ـ ضرورت وجود حجّت که همان تنفیذ کننده مقدّرات به اذن خدا است واو خلیفه خدا، نبىّ یا وصىّ نبىّ است.

۴ ـ ضرورت وجود واسطه داخلى براى عالم که واسطه فیض الهى است، که عبارت است از ولىّ وحجّت خدا، ووجود او مقدّم بر وجود دیگران است.

۵ ـ ضرورت استمرار این سنّت الهى بدون وقفه تا پایان تاریخ بشریت.