او هر جا که هست مرا دوست دارد

او هر جا که هست مرا دوست دارد

خوب گوش کن، چه می شنوی؟
سرد است و بی رمق، امّا جگرسوز و محزون… آیا می شنوی ناله ی بلبل های افسرده را که راه گلستان را گم کرده اند، و آیا ترک خوردن لب های کویر را در فراق باران می بینی…؟
منتظر چیستی؟ آیا نمی خواهی شمیم آن گلاب خلقت را به بلبلان هدیه کنی، تا نغمه سرای گل نرگس شوند؟ و آیا نمی خواهی لب های خشکیده وترک خورده کویر را با نمی از آن یمِ عطوفت و صفا، طراوت بخشی؟… پس بیا نسیم باشیم، نسیمی خنک و مهربان که عطر و طراوت را به چشم های منتظر هدیه می کند…
امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
«اَفضَلُ الْعِبادَهِ بَعدَ الْمَعْرِفَهِ اِنتظارُ الْفَرَج؛(۱) برترین عبادت پس از شناخت، انتظار فرج است»
آری برای ظهور او تنها کسانی لحظه شماری می کنند که او را دوست دارند و دل هایشان به یاد او می تپد، و چگونه کسی او را دوست دارد بی آنکه او را شناخته باشد و زیبایی های افکار و رفتار او را بداند.
پس باید او را و فکر و کلام و رفتار زیبای او را شناخته، به دیگران نیز معرفی کنیم – مخصوصاً برای نونهالان جامعه جهانی، که دل های پاک و پذیرای حقیقت دارند آنگاه خواهیم دید که هر روز بر خیل عاشقان و ارادتمندان آن یار سفر کرده افزوده خواهد شد.
نوشته مختصری که پیش رو دارید – هر چند با گامی کوچک – در پی رسیدن به این هدف، به معرفی بعضی از القاب «نرگسِ فاطمه» پرداخته است.