همراه با مهدی منتظر

آنچه در این کتاب آمده، بررسی فکری، تاریخی و مقایسه ای است که به صورت خلاصه، موارد اتّفاق و اختلاف اعتقادی و تاریخی بین شیعه و سنّی درباره حضرت مهدی منتظرعلیه السلام را مورد کنکاش قرار می دهد. تکیه این جانب در این تحقیق بر منابع و مراجع هر دو گروه مذهبی بوده است.
در ابتدای بحث، بابی گشوده شده که در آن نقش اعتقاد به مهدویت در اندیشه و تفکر بیدارگر اسلامی توضیح داده شده است. سپس ابعاد توطئه علیه این عقیده؛ چه از لحاظ تاریخی و چه سیاسی و فکری بیان گشته است. بعد از آن به نظرات علمای دو فرقه که در صحّت آن توافق نظر دارند تکیه نموده ایم.
و با نیّتی خالصانه همراه نباشد، هیچ زمینه ای برای جلوگیری از آن و ریشه کن کردنش وجود ندارد، شیوه ای که اصول و پایه های علمی اش تحت تأثیر قرآن کریم و سنت ناب نبوی است. همانا رهنمون شدن به این منش ربّانی، به قصد متّحد ساختن مواضع فکری مسلمانان، مسأله دشواری نیست به شرط آن که مسلمانان به کتاب خداوند متعال باز گردند؛ زیرا پروردگار سبحان، خود کتابش را چنین وصف کرده است: «محققاً این قرآن مردم را به راست ترین و استوارترین منش و طریقه، هدایت می کند و مؤمنین را بشارت می دهد.»(1)
در نتیجه مسلمانان در حلّ اختلاف هایشان – همان طوری که خداوند بلند مرتبه فرمانشان داده – می بایست به سنّت حسنه و معتبر پیامبرصلی الله علیه وآله مراجعه کنند. «نه چنین است، قسم به پروردگارت! اینان از اهل ایمان نمی شوند مگر آن که در خصومت ها و نزاع هایشان تنها تو را حاکم و قاضی کنند. آن گاه به هر نوع قضاوتی که بنمایی هیچ گونه اعتراضی نداشته و کاملاً از دل و جان تسلیم تو باشند.»(2)
این جانب در برخورد با اختلافات مذهبی مربوط به مهدی منتظرعلیه السلام، در مسائل ثابت و مستحکم فکری و تاریخی مشترک بین شیعه و سنّی و زدودن اختلافات این دو مذهب در موضوعات مطروحه، به قدر امکان تلاش نمودم، از پرتو نور قرآن و نور نبوّت استعانت و یاری جویم.
با وجودی که دلایل مطرح شده در این نوشتار – در باب حلّ اختلافات مذهبی مسأله مهدویت – از ویژگی هایی چون؛ ریشه دار بودن، عمیق بودن و قدرت اصالت برخوردار است و جز منکر حقّ یا آنانی که آگاهانه تکبر می ورزند، هیچ کس توانایی انکار آن را ندارد.