وظایف منتظران

نهان زیستی امام زمان-علیه السّلام- هرگز به معنای وانهادگی کامل انسان ها، تعطیل گشتن احکام و تکالیف الهی، و بی رهبر و پیشوا ماندن مسلمانان و شیعیان نیست.
امام در غیبت هم، آثار وجودی فراوان در نظام تکوین و تشریع دارد. امام غایب چونان خورشیدی است که در پس پرده ابر مانده باشد[1]، فیض وجود او سبب استقرار زمین و استمرار حیات زمینیان است.
«… لَوخَلَتِ الْاَرضُ ساعَهً واحِدَهً مِنْ حُجَّهٍ لِلّهِ، لَساخَتْ بِاَهلِها»[2]. امیرالمؤمنین-علیه السّلام-
«اگر زمین حتی یک ساعت از حجت خدا خالی بماند، اهلش را در خود فرو می برد».
«… اِنّی لَاَمانٌ لِاَهْلِ الْاَرضِ کَما اَنَّ النُّجومَ اَمانٌ لِاَهْلِ السَّماءِ…»[3]. امام زمان-علیه السّلام-
«من موجب امنیّت اهل زمین هستم، همچنانکه ستارگان سبب امنیّت اهل آسمان هستند».
آثار هدایت وجلوه های عنایت امام زمان-علیه السّلام- در همه جای زمین و زمان پیدا است. بارش باران و نزول رحمت های الهی، رویش گیاهان و پیدایش نعمت های فراوان، طلوع و غروب خورشید و انتظام روز و ماه و سال، گردش زمین و استقرار آسمان و بقای افلاک، همه به برکت وجود او است.
«بیُمنِه رُزِقَ الوَری وَ بِوجودِه ثَبَتَتِ الْارْضُ وَ السَّماءُ»[4].
«به برکت او است که آفریدگان روزی داده می شوند و به وجود او است که زمین و آسمان ثابت و پایدار می ماند».
با چنین باورداشتی آنان که در دوران غیبت حضرت مهدی-علیه السّلام- به سر می برند، و از تابش مستقیم نور جمال او بر ساحت زندگی فردی و اجتماعی خویش محرومند، نه تنها تکالیفی را که در زمان حضور هر یک از امامان-علیهم السّلام- بر دوش همگان بوده، بلکه وظایفی ویژه را نیز بر عهده دارند.