راهکارهای عملی یاد حضرت بقیه الله الاعظم(علیه السلام)
غفلت و روزمرگی، زندگی انسان ها را احاطه کرده است. دلدادگی به معشوق های آنی و فانی، دل ها را اسیر خویش ساخته، خدا و توجّه به آن، غریب ترین چیزی است که انسان به دنبالش بگردد. غرب در اوهام ترقی و پیشرفت، معنویت را قربانی کرده و مسلمانان هم، به ظاهرِ غرب فریفته شده هر روز در فکر الگوگیری غلط از غرب افتاده اند. ادامه این راه، چیزی نیست جز رفتن در منجلاب فساد و غفلت از مسائل معنوی و انسانی.
خداوند متعال که همیشه انسان ها را به ذکر و یاد خویش دعوت نموده است و در میان مخلوقاتش، بنده ای را قرار داده که دائماً به ذکر او مشغول است، هدفش دوری انسان ها از غفلت و بیراهه روی بوده است.
یاد خدا، آرامش دل هاست و انسان ها همه به دنبال آرامش هستند، امّا راه را کج رفته اند و خویش را با معبودهای ساختگی، تسکین موقت داده اند.
مقدمه را در چند جهت طراحی می کنیم:
جهت اوّل: آرامش واقعی در پرتو یاد و توجّه واقعی خدای عالمیان حاصل می شود و به خاطر همین است که خداوند در قرآن کریم،
کثرت هیچ امری را نخواسته است؛ جز ذکر و یاد خودش.
برای معبود واقعی، انجام دادن اعمال خوب تر از زیاد انجام دادن آن است. لذا فرمود:
«الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیوهَ لِیبْلُوَکُمْ أَیکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً» نفرمودعلیهم السلام اکثر عملاً، چرا که روح عمل و اثرات مثبتی که از توجّه و قصد قربت حاصل می شود، می تواند ما را به جایی برساند. امّا در مورد یاد محبوب و ذکر شیرینش، به کثرت روی آورد و ذکر کثیر را خواسته است.
«یاأَیها الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً»
و تنهایی این مورد و حصرش در کثرت در روایات هم تذکّر داده شده است.
امام صادق علیه السلام فرمود:
هر چیزی حدّ دارد که در آنجا به پایان می رسد؛ مگر یاد خدا که آن را حدّی پایان پذیر نیست.
برشی از کتاب:
امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) هم همين‌گونه هستند، اگر ايشان را ياد كنيم، ايشان هم ما را ياد خواهند كرد. اين بنده نوازى وبزرگوارى ايشان را مى‌رساند، وقتى بشنويم بزرگى ما را ياد كرده، خوشحال مى‌شويم وچه بزرگى، آقاتر وبزرگوارتر از يوسف فاطمه.
آية الله عبدالقائم شوشترى كه مدتى امام جمعه شاهين شهر اصفهان بود، مى‌گفت كه در مسجد مقدّس جمكران، نماز امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) ونماز تحيّت را خواندم، بعد در حياط مسجد، زير آسمان دو ركعت نماز استغاثه به صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) را خواندم وبعد از نماز دعاى «سلام الله الكامل التام…» را زمزمه كردم وهمواره ياد مولاى عزيزم بودم. به منزل آمدم واستراحت كردم، در عالم رؤيا روى پلى كنار حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) حضرت بقية الله الاعظم ـروحى فداه ـ را مشاهده كردم، حضرت رو به من كردند وبا انگشت به سينه من زدند وفرمودند: «يادم كردى يادت كردم».
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.