کارخانه نمک

نمک زیاد داریم توی دنیا. از یددار و نمک دریا بگیرید تا نیمچه دعوا که نمک زندگی زن و شوهرهاست. ولی «کارخانه نمک» یک نمک واقعی وعجیب است. هم شور است هم شیرین، هم دلتان می‌خواهد چشمتان به آن نیفتد هم یک لحظه که کتاب را زمین بگذارید پشیمان می‌شوید.

ماجرا این است که «کارخانه نمک« یک کتاب معمولی نیست، شوری اش مال آب و هوا و شرایط خاصی بوده که این منطقه سالهای جنگ داشته و شیرینی اش ولی مال خاطره رزمنده هاییست که چفیه نم دار را دور سرشان بسته و سر از این منطقه عجیب درآورده‌اند.

«کارخانه نمک» یک مجموعه روایت طنز دوست داشتنی است که بعید می‌دانم صدای خنده هایتان را بتوانید کنترل کنید. کسانی که قدیم تر قم آمده اند شوری آب را یادشان هست. یک جوری بود آدم صورتش را می‌شست ردی از شوره به جا می ماند.

حالا که با سقوط فاو در جریان جنگ تحمیلی، «کارخانه نمک» افتاده بود دست بچه‌های جبهه، موقعیت عجیب این منطقه، یک گردان بچه قمی می‌خواست که بیایند و شوری‌اش را با نمک ذاتی و شوخی هایشان بشورند وببرند.

«کارخانه نمک» اندازه چندتا خاطره مارا مهمان برو بچه های قمی جبهه می‌کند و حسابی خنده مان را درمی‌آورد.