برشی از کتاب صعود چهل ساله 2:
بریتانیا برای تأمین غلات خود پس از استعمار هند در قرن ۱۹ کشاورزان این کشور را مجبور کرد که محصولات گندم، برنج، کتان و تریاک خود را در عوض پرداخت مالیات و بدهی که خود بر مردم کشور هند تحمیل کرده بودند به آن‌ها بفروشند؛ اما انگلیسی‌ها علاوه بر این که نتوانسته بودند بازار کشور هند را برای فروش محصولات نساجی خود تصرف کنند برای تصاحب بازار محصولات نساجی و پوشاک دیگر نقاط دنیا نیز با کشور هند چالش جدی داشتند و آن عبارت بود از صنعت نساجی قدرتمند این کشور که با کیفیت‌ترین پارچه‌های دنیا را تولید می‌کرد. انگلیسی‌ها برای حذف این مانع از همه ابزارهای قدرت خود استفاده کرده و از هیچ تلاشی برای برچیدن صنعت نساجی هند کوتاهی نکردند.
ابتدا، به صنعت نساجی خود یارانه صادراتی دادند؛ سپس با اعمال زور و با استفاده از نیروی نظامی خود تعداد بالایی از ماشین‌های بافندگی هندی‌ها را نابود کرده و با بافندگان و ریسندگان هندی برخورد جدی نمودند و حتی در برخی موارد انگشتان آنان را نیز خرد کردند. در مرحله آخر هم برای محصولات نساجی هند تعرفه‌های سنگین گمرکی اعمال کردند. همه این تلاش‌ها در انتها منجر به فروپاشی صنعت نساجی کشور هند شد. قبل از این که انگلیسی‌ها هند را تصرف کنند هندی‌ها بیش از ۲۴ درصد از اقتصاد دنیا را تحت تملک خود داشتند؛ اما پس از این که بریتانیا هند را ترک کرد سهم هند از اقتصاد دنیا به حدود ۴ درصد رسید.
صابر هاشمی –
خوب بود