ادب حضور: آداب و مراقبات عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام) و دستورات زیارت اربعین (دفتر پنجم)

استاد محمدتقی فیاض‌بخش در دفتر سوم از مجموعه ادب حضور، درباره «اسرار ماه محرم و صفر و آداب و مراقبات عزاداری سیدالشهداء (علیه السلام) و دستورات زیارت اربعین» سخن می‌گوید.

«در آداب اقامهٔ عزای حسینی (علیه السلام)، قبل از هر چیز باید گفت که «گریه» به خودی خود دارای ارزش و اهمیت فوق‌العاده است. در تبیین این مطلب، به نقل بیانی از مرحوم آیت‌الله بهجت اکتفا می‌کنیم:

«این کسانی که می‌گویند: این مداحی چیست؟ مصیبت‌خوانی چیست؟ اشک ریختن چیست؟ این قدر احمق هستند که نمی‌فهمند این اشک طریقهٔ تمام انبیا (علیهم السلام) بود برای شوق لقاءالله، برای تحصیل رضوان‌الله و مسئلهٔ دوستان خدا هم از همین باب است. محبت این‌ها هم اگر در فرح به فرح این‌ها و در حزن به حزن این‌ها اشک آورد، این هم همان طور است. دلیل (بر این مطلب) خیلی است:

اوّل اینکه همهٔ انبیا (علیه السلام) کارشان همین بوده است. اگر کسی انبیا (علیهم السلام) را قبول دارد، باید بکاء و گریه را هم قبول داشته باشد. و همچنین (از ادلّهٔ بر مطلب) این مسئله است که (در روایات) وارد شده و ثابت است که در اذن دخول حرم سیدالشهداء (علیه السلام) این مطلب منصوص است که (شخص بگوید): (خداوندا آیا داخل شوم؟ ای رسول خدا (صل الله علیه و آله) آیا داخل شوم؟…) و از تمام ائمه (علیهم السلام) استیذان می‌شود. بعد می‌گوید: (اگر از چشمت اشکی آمد، علامت اینست که به تو اجازه داده‌اند). اما کیست که بفهمد این مطلب را؟ کیست که عاقل باشد؟ این اشک چشم به اعلی علیین مربوط است…»