برشی از کتاب ترجمه الغارات:
«ابوذر از رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «مَنْ فَارَقَنِی فَقَدْ فَارَقَ اللَّهَ وَ مَنْ فَارَقَ عَلِیاً فَقَدْ فَارَقَنِی؛ هرکس از من جدا شود از خدا جدا شده است و هرکس از علی (علیه السلام) جدا شود از من جدا شده است.»
یکی از مشکلاتی که پس از جنگ نهروان و نمایان شدن سستی یاران امیرالمؤمنین (علیه السلام) برای حکومت آن حضرت به وجود آمد، این بود که هرکس از اصحاب حضرت که خیانتی می‌کرد یا به دنیا گرایش پیدا می‌کرد، برای خود مأمنی سراغ داشت که از دست امیرالمؤمنین (علیه السلام) بگریزد و به آن پناه ببرد، که آن مأمن، شام و قرار گرفتن تحت حمایت معاویه بود. در نتیجه عده‌ای از اصحاب امیرالمؤمنین (علیه السلام) خیانت کرده و به سمت شام می‌گریختند.»
«علی (علیه السلام) مُنذِر بن جارود را حاکم فارس قرار داد. او چهارصد هزار درهم مالیات از مردم جمع‌آوری کرد و آنها را برای خودش برداشت. امیرالمؤمنین (علیه السلام) او را به زندان انداخت. صعصعة بن صوحان پیش امام (علیه السلام) شفاعت کرد و در کار او به جد ایستاد تا توانست او را از زندان آزاد کند.»
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.