در بخشی از کتاب آقا محسن میخوانیم:
دنبال خانه ی اجاره ای می گشت. با دوستش خانه های زیادی را دیدند، اما هر خانه ای را به بهانه ای قبول نمی کرد. هرچه دوستش توضیح می داد که این خانه مشکلی ندارد و دلیل تو منطقی نیست، باز هم نمی پذیرفت.
بعد از چند ساعت از این خانه به آن خانه رفتن، دوستش عصبانی شد و گفت: «بیچاره مان کردی پسر! مگر چند روز دیگر عروسی ات نیست، پس چرا اینقدر بهانه میگیری؟ چرا خانه های به این خوبی را اجاره نمیکنی؟»
موقع برگشت محسن به دوستش گفت: «بچه ی حاج احمد، این خانه ها که رفتیم، ساکنان آنها نماز نمی خواندند. من هیچ وقت در خانه ای که اهلش نماز نمی خوانند زندگی نمی کنم.» دوستش گفت: «شما از کجا می دانی که در آن خانه ها نماز نمی خوانند؟ چرا اینقدر بدبین هستی؟»
محسن گفت: «بدبین نیستم. از همه ی صاحب خانه ها پرسیدم که در آن خانه نماز می خواندند یا نه؟ حالا فهمیدی چرا هیچ کدام از خانه ها را قبول نکردم؟!»
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.