اربعین در فرهنگ شیعه

کتاب «اربعین در فرهنگ شیعه» در يك‏ مقدّمه و سه فصل در سال 1426 هجريه قمريه منتشر گرديده است. در اين رساله عنوان «أربعين» در فرهنگ شيعه از جوانب مختلف مورد بررسى واقع شده، و به اثبات رسيده است كه اين عنوان از مختصّات حضرت سيد الشهداء عليه السلام است؛ زيرا مكتب شيعه مبتنى بر اطاعت و انقياد صرف از ولايت امام معصوم بوده و تخطّى از آن حرام مى‌‏باشد.

در مكتبى كه ولايت محور اصلى آن است هر گونه جعل حكم و تعدّى از حدود ولايت بدعت‏ محسوب شده منافى با تعبّد تلقّى مى‌‏گردد؛ لذا أربعين گرفتن براى اموات چه به قصد ورود و چه به نيت رجاء، بدعت و محرّم تلقى مى‌‏گردد. زيرا در سنّت پيغمبر اكرم و در سيره ائمّه اهل‏بيت عليهم السّلام تا عصر غيبت صغرى چنين مطالبى به چشم نمى‏خورد؛ بلكه آنچه در شرع مقدّس وارد شده است سه روز عزادارى و قرائت قرآن و طلب مغفرت براى ميت است كه فقهاء عظام هم بر اين مطلب فتوا داده‏اند.

اربعين در فرهنگ شيعه اختصاص به سيّد الشّهداء عليه السّلام دارد، و احاديث وارده از حضرات معصومين بر اين معنى تصريح دارد، و حتّى براى شخص رسول اللَه صلّى اللَه عليه و آله و سلّم نيز ابداً اسمى از اربعين در طول تاريخ ائمّه نبوده است؛ و همينطور مجالس هفت و سالگرد نيز مخالف با سيره و سنّت وارده از شرع مقدّس مى‏باشد.

در اينجا مؤلّف محترم مطلب را گسترش داده و هرگونه بدعتى را كه موجب از بين بردن سيره نبوى و عترت طاهره ايشان عليهم السّلام گردد، بالأخص انحرافاتى كه در نحوه عزادارى سيد الشّهداء عليه السّلام رخ داده است را مورد نقد و ايراد قرار مى‌‏دهند. این اثر به زبان عربی نیز ترجمه و منتشر شده است.