به یادت چله نشینم

در بخشی از متن کتاب به یادت چله نشینم می خوانیم:

کل مسیر نجف تا کربلا،در هر 50 متر یک تیر برق بلند قرار داده اند و آنها را شماره گذاری کرده اند. به این تیر های برق «ستون» یا «عمود» می گویند. یعنی فاصله ی حدودا 75 کیلومتری نجف تا کربلا تقسیم به 1452 عمود شده است. کارکرد زیادی برای این عمود ها وجود دارد. اولا مسافت باقیمانده تا حرم امام حسین علیه السلام دقیقا مشخص می شود، ثانیا تقریبا تمام آدرس دهیها با همین عمود ها صورت می گیرد؛ مثلا می گویند فلان موکب در کنار عمود 525 است.

کارکرد دیگر آن در قرار گذاشتن بین همسفران است، مثلا یکی می خواهد اینجا استراحت کند ولی دیگری هنوز انرژی دارد، به هم می گویند دو ساعت دیگه عمود 600 منتظرت می نشینم. یا افرادی که با خانواده یا با گروه دوستان پیاده روی می کنند؛ می توانند در صورت گم کردن همدیگر، این عمود ها را بعنوان نشانه قرار دهند و باهم قرار بگذارند. این هم از معرفی ستونهای این جاده…

هراز گاهی کسانی که درحال پیاده روی هستند باخودشان چیزی زمزمه می کنند، مثلا:

کنار قدم های جابر، سوی نینوا رهسپاریم

ستون های این جاده را ما، به شوق حرم می شماریم

شبیه رباب و سکنیه، برای شما بی قراریم

ازین سختی و دوری راه، به شوق تو باکی نداریم

فدایی زینب، پر از شور و عشقیم

اگر که خدا خواست، بزودی دمشقیم

لبیک یابن الحیدر، یابن الحیدر،یابن الحیدر