زمان لرزه

«زمان لرزه» یکی از شاهکارهای «کورت و نه گات» نویسنده آمریکایی است که با نگاهی پست مدرن، آخرین اثر خود را به دنیای کتاب هدیه کرده است. این کتاب رمانی خواندنی­ ست که در فضا و شاخصه­ ی غیر معمول به نگارش درآمده است.
مطابق داستان اتفاق افتاده در این کتاب، زمان ده سال به عقب بر­می­ گردد  و مردم بدون هیچ اختیار و تسلطی در تغییر دادن اوضاع، مجبورند گذشته خود را زندگی کنند تا بلکه بتوانند به آخرین لحظه­ های بازگشت و زمان لرزه رسیده و زندگی معمولی خود را از سرگیرند.
کتاب «زمان لرزه» به زبانی طنز و صمیمی رفتار بشر را به تمسخری شیرین می­ گیرد و پاردوکسی عجیب از زندگی انسان را به مخاطب نشان می­ دهد. برای حفظ اصالت پیام سعی می­ کند هر از چندگاهی با گریزهایی متفاوت مخاطب را از داستان گونه بودن کتاب دور کند و به او هوشیاری داده تا مفاهیم را فدای قصه نکند.
«… همسرش پزشک متخصص اطفال بود. چطور آدمی که با پزشک اطفال ازدواج کرده، می­تواند بمب هیدروژنی بسازد؟! کدام پزشکی می­تواند با همچین آدم دیوانه­ ای زندگی کند؟
“عزیزم چه خبر؟ امروز اتفاق خاصی نیفتاد؟”
چرا بمبی که ساخته بودم خیلی عالی بود! حالا تو بگو  اون بچه­ ای که آبله مرغان داشت، حالش چطوره؟”…»
روایت داستان در کتاب «زمان لرزه» شکل غریبی دارد؛ مثلاً نویسنده فردی به نام «کیلگور تراوت» را به عنوان یک نویسنده و راوی معرفی کرده و در حین روایت قصه­ او  خود «کورت ونه گات»  وارد ماجرا شده و به صورت تعریض، یادی از عمه اش « اما نه وگات» می­ کند؛ چیزی شبیه «آلفرد هیچکاک» وقتی که در وسط فیلم از جلوی ماشین قهرمان فیلمش عبور می­ کند و نگاهی معنا دار به او می­ اندازد. به همین سبب است که که «کورت ونه گات» را یک نویسنده معناگرا می­ دانیم زیرا اجازه نمی­ دهد مخاطب غرق داستان شده و از مفاهیم غافل بماند.
« … او گفت: اگر این واقعاً عالی نیست پس چیه؟ ذرتی که با چوب همراه خزه دریایی و خرچنگ و حلزون بخارپز شده باشد، غذایی بهشتی است. تراوت ادامه داد: امشب همه خانم­ ها به شکل فرشته ­ها شدند…»