چهل حماسه

تیربار دشمن امان رزمنده ها را بریده بود. هر کس داخل کانال می رفت، هدف قرار می گرفت و شهید می شد. بچه ها زمین گیر شده بودند. تا آن تیربار آنجا بود نمی شد کاری کرد. اگر رزمنده ها پیشروی نمی کردند، عملیات با مشکل مواجه می شد. شرایط حساس بود.
احمدرضا اسماعیل زاده، رو کرد به من و گفت: به نظرت خون دل خوردن آسان تر استت یا خون دادن؟ ماندم چه بگویم. وسط این اوضاع، منظورش چه بود، خدا می داند!
خودش ادامه داد: به نظر من، خون دادن آسان تر از خون دل خوردن است. الان اگر نتوانیم کاری کنیم، در آینده باید بنشیم و خون دل بخوریم.
این را گفت و از جا برخاست. احمد که رفت، تیربار دشمن برای همیشه خاموش شد. حالا گره کار باز شده بود، هر چند خودش تا مدت ها نتوانست برگردد. پیکر پاکش میهمان ام الرصاص شد.