شمس الشرف: مجموعه شعر آیینی

انصاری نژاد یک روحانی درس خوانده حوزه های علمیه است. او متولد ۱۳۵۶ است. با روحیه و ایمان و اعتقاد انقلابی. او خود را یکسره به اسلام و تشیع و انقلاب و امام و رهبری و مفاهیمی چون ولایت، امامت و مهدویت متعهد می داند و شعر او از تعهد دینی سرشار است. شعر در دست او، ابزار کارآمدی برای دفا از ارزش ها و آرمان های دینی و انقلاب اسلامی محسوب می شود. شعر او شعر ایمان و باور و صمیمیت و همدلی با باورهای مردم با ایمان است. انصاری نژاد شاعری پرکار است و در مجموعه شمس الشرف در حیطه وسیعی شهر آئینی سروده است. مضامین و محتوای اشعار او از وحی و نبوت و قرآن و امامت و ولایت و مهدویت و ظهور گرفته تا یکایک ائمه معصومین علیهم الاسلام و مناسبت های مختلف مذهبی و انقلابی را در برمیگیرد. در نظر او شعر آئینی، بر خلاف گذشته، در محدوده مدیحه و مراثی محدود نمی شود، بلکه به رکن دیگری از دینداری، غیر از محبت که همانا معرفت باشد، توجه کافی دارد و به همین دلیل او درباره قرآن، نهج البلاغه، دعا و مناجات و مناسبت ها و حوادث مرتبط بلا امور دینی مانند واقعه مسجد گوهرشاد نیز شعر می گوید.
تاکنون دفترهای یک باغ زخم تر، روی شانه اروند، ابرهای ساحلی، زمزمه کاشی ها، باغ سحرخیز، از پشت سایه ها، مکاشفه ای رنگارنگ، اجاق کوهپایه و… از او به چاپ رسیده و دفتر شمس الشرف حاوی اشعاری از دفترهای پیشین و تعدادی شعرهای تازه از او است.

بخوان دعبل
بخوان قصیده، بخوان دعبل، کنار پنجره فولاد
بچرخ تا به سماع آیند، کبوتران حرم در باد
بخوان نفس نفس اینجا تا گلاب گریه بیفشانم
که بر ضریح تماشایت، ستاره دست تکان می داد
بخوان «مدارس آیاتت» که قطعه قطعه دراندازد
هزار ولوله در مشهد، هزار زلزله در بغداد
پر از جراحت تاریخی، به خون حادثه گل پوشی
دلت شقایق آتش نوش، بهار حنجره ات فریاد
بخوان بخوان که نفسهایت، غزل کند کلماتم را
در اقتدای گلوی تو، به سبک لهجه توفان زاد
بچرخ، همهمه برپا کن و رقص نور تماشا کن
بخوان قصیده بخوان ذعبل، کنار پنجره ی فولاد
برق ظهور
برق ظهوری کو؟ کی می رسد از راه
کی میرسد از راه، آدینه ناآگاه؟
صحراست شبنم پوش، وا میکند آغوش
فردا کمی دیر است، امروز بسم الله
می بینم اقیانوس، از سر گرفت آشوب
غوغای ماهی هاست، هر شب به بام ماه
گفتند می آیی، صبحی تماشایی
بر عرش خواهی زد، آن بیرق خونخواه
می پیچد آوازت، از سمت نخلستان
توفان ترین فریاد، سر میزند از چاه!
صبح ظهورت آه، تکلیف دل ها چیست؟
چون صور اسرافیل، خواهد دمید انگاه!
چون ابر دلتنگیم، بی وقفه می باریم
برق ظهورت کو؟ کی میرسد از راه؟