پیوند همسرانه: اصول قرآنی ناظر به روابط زوجین در بیانات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای دام ظله

قرآن کریم و روایات معصومین مشحون از احکام و تعالیم حیات بخشی است که چگونه زیستن را ترسیم نموده تا انسان ها بتوانند در هر سطحی مناسبات خود را به درستی تنظیم و تحکیم کنند؛ یکی از مهم ترین مناسبات انسان در درون خانواده، روابط بین زن و شوهر است که متاسفانه امروزه «در درون خانواده، روابط متعالی و انسان ساز مورد نظر اسلام و قرآن نیست و از معیوب ترین بخش های مساله زن در کشور ماست».
هم اینک با روزافزون شدن تزلزل و بی ثباتی بنیان خانواده و عواقب وخیم آن ضروری است به تحکیم پیوند زوجین مبتنی بر آموزه های دینی اهتمام بیشتری بورزیم؛ این مهم نیازمند کسب مهارت است و دست یافتن به آن در گرو رعایت اموری است که در آموزه های اسلامی بیان شده است.
بر این اساس، کتاب حاضر با معرفی اصول قرآنی ناظر به روابط زوجین به روش اسنادی، با مقایسه ای تطبیقی و تحلیلی با هدف اصلاح و تحکیم روابط زن و شوهر در درون خانواده و پاسخ گویی به شبهات و اصلاح الگوی برنامه ریزی کلان اجتماعی به زیور طبع آراسته شده است تا به بضاعت خود به ندای ولی امر مسلمین لبیک گفته باشیم؛ شایان توجه است امام خامنه ای، رهبر فرزانه انقلاب، با اشراف همه جانبه به منابع وحیانی و با بهره گیری از کتاب و سنت با ژرف بینی خاص، هم چون پدری مهربان و دلسوز، رهنمودهای حکیمانه ای جهت تحکیم روابط همسران دارند؛ اهتمام نگارنده که تجربه مشاوره به زوجین را نیز دارد، این است که علاوه بر استناد به آموزه های قرآنی به سخنان گوهربار حضرت ایشان و همچنین سبک زندگی ایشان در تعامل با همسر مکرمه شان نیز استناد نماید تا بر غنای هر چه بیشتر این اثر افزود گردد. این کتاب از سه بخش کلی تشکیل می شود که در بخش اول مفاهیم کلیدی، در بخش دوم اصول قرآنی بینش محور در روابط زوجین و در بخش سوم اصول قرآنی منش محور در روابط زوجین بیان می شوند.

از آن جا که پایه و کانون خانواده بر مدار گذشت و سازگاری زن و مرد با شرایط پیرامونی، استوار است، لذا این اصل از اصول مهم قرآنی است که باید زوجین به آن اهتمام ویژه داشته باشند.
برخورد ملایم و آرام، مصاحبت و معاشرت نیکو از همه نظر و پرهیز از ناسازگاری و سرسختی در اختلاف ها را وفق و مدارا گویند؛ «به عبارتی معنای سازگاری این است که با هر وضعیتی که هست و پیش آمده، بسازید.»
به فرمایش حضرت امام جعفر صادق علیه السلام از جمله مصادیق حسن خلق این است که نسبت به مردم ملایمت و مدارا به کار بری، سخنت پاکیزه باشد و برادرت را با روی گشاده و چهره خندان دیدار کنی.
مبنی بر آیات و روایات، مدارا در واقع نوعی گذشت است؛ چرا که فرد در شرایطی که حق با اوست با مدارا و نرمی برخورد می کند؛ در رهنمودهای اولیای دین مدارا در همه حال (خواه  حق با فرد باشد یا نباشد) توصیه شده و هم چنین آمده است: «و هر کس بر ناسازگاری و بدخویی همسرش صبر کند و به امید اجر بردبار باشد، خداوند ثواب شاکران را به او عطا فرماید و هر بانویی که با شوهر خود مدارا نکند و چیزی را که در توان او نیست بر او تحمیل کرده و از وی بخواهد، خداوند هیچ کار نیکی را از وی نپریرد و او خدا را در حالی که بر او خشمگین باشد، دیدار کند».