شاه شمشاد قدان

حسین شیردل نویسنده و شاعر معاصر در کتاب شاه شمشادقدان اشعار آئینی و عاشورایی برای حضرت ابوالفضل العباس(ع) به صورت اختصاصی و برای سایر اهل البیت (ع) در فصل دوم سروده است. محوریت شعرها در این کتاب، همان‌طور که از نام آن پیداست، ساقی دشت کربلا و شهدای عاشوراست و اشعار این مجموعه بیشتر در قالب غزل، مخمّس و مسمّط و مثنوی سروده شده و وجه تمایز اشعار آن با نمونه‌های مشابه به ادبیّات و غنای ادبی شعرها تکیه کرده؛ همچنین دوری تعابیر کلیشه‌ای و نگاه تازه به معارف، که به هر شعر پیوسته و پیوست شده، از دیگر امتیازهای این کتاب به شمار می‌رود.

اشک مشک
زخم را شست و بوسه زد بر آب
تلخ شد جرعه های ناخورده
اتفاقا چه خوب می دانست
تبری پشت نخل جا خورده
آبشار سیاه گیسویش
زیر خودش چه خودنمایی داشت
چهره مجموعه غزل ها بود
لب او حالت رباعی داشت
بر زره حک نمود «یا ستار»
مشک او بود «مخزن الاسرار»
تیغ او تیغ حیدر کرار
نعره اش بود ذکر «یا جبار»
ناگهان راه را بر او بستند
دوره کردند شیر قران را
دست هایش ز تن جدا شده بود
کنده بودن جلد قرآن را
گشت سوراخ تیر، چون چشم و
آبرویش ز مشک می ریزد
زینب از دور با خودش می گفت:
مشک عباس اشک می ریزد!