علی و جاری حکمت ۲

نهج‌البلاغهٔ علی (ع) که بخشی از وحی خاتم است توسط فرزند وارسته او سید رضی در سه بخش خطبه‌ها و نامه‌ها و حکمت‌ها جمع‌آوری شده است که می‌توان آن را بر اساس مقاصد علی به حکمت و موعظه و جدال احسن، تبویب نمود؛ چرا که علی لسان صدق ابراهیم و دروازهٔ شهر علم رسول و وصی و حامل رسالت رسول و تداوم دهندهٔ آن و هادی امت اوست. آن گونه که به رسول امر می‌شود: «ادع الی سبیل ربّک بالحکمة و الموعظة الحسنة و جادلهم بالتی هی احسن…»؛ با حکمت و وعظ زیبا و جدال نیکو به راه پروردگارت دعوت کن.

این امر نیز متوجه وصّی او نیز هست و علی نیز مأمور است که حیاتش را در راه هدایت امت رسول به پایان برساند تا بتواند در نهایت به مادرش کعبه سوگند یاد کند: «فزت و ربّ الکعبة». و به جهت عظمت چنین فرزندی، جهان شیدای چنان مادری شود و تا همیشهٔ هستی، طواف به گرد او بر همگان واجب گردد.

چنین شخصیتی با چنین رسالت و مقصدی انسان را وادار می‌کند بر اساس اضطراری که ـ با توجه به نیازهای گسترده‌اش ـ به وحی دارد در برابر سخن او خود را مخاطب ببیند و علی را گویندهٔ زنده‌ای بداند و تنها راه فوز و فلاح و رویش و رستگاری را، تسلیم و تقرب به او بداند. و اگر این شرایط را در خود جریان دهد، به حاقّ حکمت‌های علی تفقه پیدا می‌کند و از جهل و ضلال و ظلمت رهایی پیدا می‌کند و زبان به حکمت می‌گشاید و حکمت، خیر کثیری است که نور آن بر قلب انسان می‌تابد و سخنی است که انسان را از پرتگاه جهالت و سفاهت و گم شدن و ضلالت و ظلمت و تاریکی کور باز می‌دارد و از «شفا جرف هار» و سقوط و سوختن رهایی می‌دهد.

این کتاب گلستان نهج‌البلاغه را گشوده و حکمت‌های ناب این کتاب بزرگ را برای مخاطب استخراج و تفسیر کرده است. در این دفتر بیش از ۴۰ حکمت نهج‌البلاغه و تفاسیر آنها را می‌خوانید.