جامی ز خمخانه‌ی دل

در طي سالهاي اخير، پديده‌ي «شعر دفاع مقدّس» که گاه با نام شعر پايداري و مقاومت از آن ياد مي‌شود، همّت خود را به نشر ارزشهاي دفاع مقدّس و زنده‌ نگاه داشتن ياد و خاطره‌ي حماسه‌آفرينان آن مصروف داشته، و از اين رهگذر به پيروزيها و موفقيتهاي بسياري نائل گشته تا آنجا که امروزه اين آثار، بخش مهمّي از ادبيات معاصر ما را تشکيل داده و حتّي در آن سوي مرزها نيز نقش‌آفرين شده است. با اين همه، فضاي ادبيات دفاع مقدّس و انديشه‌هاي سترگ آن، آنقدر ظرفيت دارد که آثار خلق شده يک از هزار است. از سرفصلهاي مهمّ اين ادبيات، مسئله‌ي جانبازان ـ و بويژه جانبازان شهيد ـ است. شرح پايداري جانبازان، عطرآگين ساختن فضاي شهر و روستا به ياد و خاطره‌ي دفاع مقدّس، و دميدن روح ايثار و رشادت در جامعه است.
رسالت شاعر امروز، تجليل از مقام شامخ جانبازان و ايثارگران و شرح ايستادگي‌ها و شورآفريني‌هاي آنان، با بهره‌مندي از ابزار ادبيات و هنر و خلّاقيّت است؛ امري که مقام معظّم رهبري در ديدار با شاعران آييني (25 خرداد 1390) آن را از دغدغه‌هاي خود دانستند و به موضوع جانباز شهيد يعني جانبازي که بعد از مدّتي به شهادت مي‌رسد، اشاره فرمودند.
در پايان اين ديدار، يکي از شاعران از حضرت آيت‌الله خامنه‌اي خواست که در اين موضوع «مطروحه‌اي» را طرح فرمايند تا شاعران به استقبال آن، شعر بسرايند. ايشان نيز ساعتي پس از پايان محفل، مطروحه‌اي را اعلام و از شاعران آييني خواستند تا براساس آن شعر بسرايند. متن مرقومه به شرح زير است:
بسمه تعالي بفرماييد اگر دوستان مايلند، اين مطلع را بسازند خطاب به جانباز شهيد:
«رندانه آخــــــر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دل/خونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه دل»