این کتاب به قلم هادی طباطبایی تصویری از زندگی و زمانه و شاگردان سید علی آقا قاضی ارائه می کند.
به گزارش روابط عمومی انتشارات کتاب جمکران، یکی از بزرگان و شخصیت‌های مهم مذهبی آیت الله سید علی قاضی طباطبایی است. شهرت آیت الله قاضی بیشتر به‌دلیل بعد عرفانی شخصیت اوست؛ اما او در علوم دیگر مانند حدیث، فقه و تفسیر نیز صاحب‌نظر بود.
طریقه عرفانی وی همان طریقه حسینقلی همدانی و استادش سیدعلی شوشتری بود. روش سلوکی وی وصول به مقام توحید و سیر صحیح الی الله همراه با پذیرفتن ولایت امامان شیعه (علیهم‌السّلام) و حضرت زهرا (س) بوده است.
کتاب از زبان مرحوم سید علی قاضی، است و با زاویه دید اول شخص نوشته شده است. در این کتاب سبک زندگی و سلوک ایشان بیان می‌شود و سپس پای شاگردان ایشان به میان می‌آید و از زبان مرحوم قاضی، احوالات و مشی و مرام برخی از زبده‌ترین شاگردان ایشان مثل علامه طباطبایی، سید هاشم موسوی حداد و محمدتقی بهجت به تصویر کشیده می‌شود. نحوه سلوک، طریقه آشنایی با سید علی آقا و مرارت‌های این شاگردان نیز از زبان سید علی قاضی بیان می‌شود.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
بیست و سه سال داشتیم و به شوق تحصیل، روز از شب نمی‌شناختیم. شوق به نجف در ما بیشتر و بیشتر می‌شد. می‌دانستیم که سرزمینی است که ما را می‌کِشد. می‌دانستیم که مطلوب ما آنجاست، اما باید اقبالی روی می‌کرد، باید سعادتی رخ می‌نمود تا بدان مدینه مبارک درآییم.
بالاخره آن روز فرارسید. پدر آن روز‌ها در بستر بیماری بود. به جانشینی از او بر منبر می‌شدم. روزی پدر ما را خواند و گفت: «کاروانی راهی عتبات‌اند. فردی را به‌عنوان روحانی می‌خواهند تا آن‌ها را همراهی کند. تو رخت بربند و با آن‌ها راهی شو.» این سخن که شنیدیم، اشک در چشمان‌مان حلقه زد. دانستیم که دعا‌های سحرگاهان‌مان به اجابت قرین شده است. دانستیم که مولا علی (ع) اذن ورود داده است و با همسر و فرزندان در معیّت کاروان راهی آن دیار دیرین شدیم…
