بابای بچه ها

معرفی کتاب
حضرت محمّدص کودکان را خیلی دوست داشت.پیامبر به بچّه ها سلام میداد. با آنها بازی می کرد.آن ها را میبوسید و به آن ها احترام میگذاشت. ازبقیه ی مسلمانان هم همیشه میخواست که با بچّه هامهربان باشند و آنان را دوست بدارند. پیامبر برای بچّه ها، مثل یک پدر مهربان بود.در کتاب بابای بچّه ها چهارده حکایت از مهربانی های پیامبر با کودکان را خواهید خواند.
بخشی از کتاب را با هم می خوانیم:حسین (ع )بازى با بابا بزرگ را خیلى دوست داشت.وقتى پیامبر به خانه ى آنها مى آمد، حسین و برادرش حسن روى کمر پیامبر مى نشستند و تا مى توانستند،با پدربزر گشان بازى مى کردند. پیامبر هم خیلىخوب به آنها سوارى مى داد. نوه هاى عزیز پیامبر وقتى بر کمر بابا بزرگ مى نشستند، خیال مى کردند در حال سوارکارى هستند. براى همین بلند بلند فریادمى زدند: «برو، برو » پیامبر هم آن ها را از این طرف اتاقبه آن طرف مى برد و مى گفت: «شما دو تا چه شتر خوبى دارید و خودتان هم چه سوارکارهاى خوبى هستید. »بچّه ها آن قدر از بازی با بابابزرگ لذّت می بردند که حتّی موقع نماز هم سوار پیامبر می شدند. یک روز کهپیامبر نماز م ىخواند، حسین نیز آمد کنار پیامبر تا باز هم با بابابزرگ خود بازى کند. رسول خدا (ص) امام جماعت بود و عدّ هى زیادى پشت سرش نماز مى خواندند. همین که پیامبر به سجده رفت، حسین بهپیامبر نزدی کتر شد و بر پشت حضرت محمّد(ص) نشست. مثل وقتى که با او در خانه بازى مى کرد، فریاد زد: «برو، برو » پیامبر (ص) اصلًا ناراحت نشد. حسین یک بچّه بود و بازى مى کرد.حضرت محمّد(ص) بچّه ها را خیلی خوب مى شناخت و آن ها را خیلى دوست داشت. مى دانست کهبچّه ها در وقت بازى، به دنبال آزار و اذّیت کسى نیستند. بچّه ها با بازی کردن خیلی شاد می شوند.حضرت محمّدص به نمازش ادامه داد. البته موقع بلند شدن از سجده، خیلى آرام حسین(ص) رابرمى داشت و روى زمین مى گذاشت. پیامبر مواظب بود که مبادا موقع بلند شدنش، حسین بر زمین بیفتد  و آسیب ببیند. تا پایان نماز، حسین بارها از سجده ى پیامبر استفاده کرد و روى کمر او نشست. آن روز بهحسین خیلى خوش گذشت.یک مرد یهودى که رفتار پیامبر را تماشا مى کرد، جلوتر آمد و به رسول خدا گفت: «اى محمّد! ما هرگز با کودکان خود تا این اندازه مهربانى نمى کنیم. رفتار ما با کودکان،با رفتار شما فرق دارد. » پیامبر فرمود: «ا گر شما هم به خدا و رسول او ایمان مى آوردید، با کودکان مهربانى مى کردید. »اخلاق خوب پیامبر، براى آن مرد یهودى خیلى جالب بود. او با خودش گفت: «همه ى کارهاى محمّد، مانند کارهاى پیامبران است. حتماً او فرستاده ى خداست که این قدر خوش اخلاق است. »مرد یهودى، همان جا مسلمان شد و دین اسلام را پذیرفت. او به پیامبر گفت:«اکنون، من هم به خدا و رسول او ایمان آوردم. »