آژان برازنده

لاغر بود؛خيلي لاغر،قدبلندي هم داشت .راه که مي رفت اونيفرم آژاني در تنش مي رقصيد؛خودش ميگفت :«بازي مي کند»با اين که درزي هيچوقت اونيفرم باب ميلي برايش ندوخته بود ولي کمتر پيش مي آمد که اونيفرم آژاني را از خود جداکندچون به او اعتماد به نفس ميداد.باريش فصل گرم و سرد هم نداشت .هرچند که حالا ديگر سوز فروردين کوچيده بود و موسم بهاري شهر را تخدير کرده مي کرد؛خاصه شب ها.کشيک شب بود ؛يعني پست اش شب ها بود.نيت کرده بود در همين شيفت شب ها به آرزويش برسد .مي دانست ممکن است مدتي طول بکشد ولي يقين داشت سوخت و سوز ندارد..آن شب…