مجال آه

اگرچه تا پیش از سقراط تعدادی از حکمای یونانی دربارة ماهیت هستی به چون و چرا پرداخته بودند، مباحث فلسفی عملاً با سقراط شروع شد. معرفت تا پیش از سقراط بیشتر به شناخت طبیعت گرایش داشت؛ از همین رو، حکمای اولیه را «کاوشگران» طبیعت می‎شناختند. اما با سقراط تفکر عقلی جای خود را باز کرد و اسطوره جای خود را به اندیشة واقعی داد. سقراط سر و ‎کار داشتن با فلسفه را «تمرینی برای مرگ» می‎دانست. فلسفه منشأ خود را گفت و شنود یا پرسش و پاسخ می‎داند که با سقراط آغاز شده است. افلاطون، شاگرد نامدار سقراط، اندیشه‎های استادش را به شیوة گفت‌وشنود نشر داد. در این مناظرات فلسفی، سقراط به روش محاوره می‎کوشد تا جهل مدعیان را بر آن‎ها آشکار کند.