دانه های انار

از متن کتاب :
قبل از ظهر ، سوت گرفتن غذا به صدا در آمد . اما در آسایشگاه ۱۳ همچنان بسته بود . از پشت پنجره یددیم عراقی ها با چند نفر از بچه های آسایشگاه های دیگر آمدند و در را باز کردند و گفتند غصعه های غذا را بیرون بگذارید.بعد هم در را بستند .یقین کردیم تنبیه ما فراتر از چند ساعت حبس و محرومیت از بیرون باش است .بچه هایی که برایمان ناهار آوردند ، به دستور عراقی ها ، سطل توالت را برای تخلیه و سطل آب را برای پر کردن بردند و آوردند.سهمیه غذا را هم نصف کرده بودند .البته خیلی هم بد نبود. ما به دلیل حبس شدن راکد بودیم و بی تحرک . با وضعیت پیش آمده و دسترسی نداشتن به سرویس های بهداشتی و …. شاید هم بهتر بود کمتر غذا بخوریم….