گل های سرخ سارایوو

این کتاب درباره‌ی درستی یا نادرستی مفاهیم اجتماعی یا ساخت‌های اجتماعی خاطره نیست. این پژوهش به این می‌پردازد که چگونه جوامع، گروه‌ها و افراد معانی رویدادها را به جهات گوناگونی منحرف ساخته یا بازتفسیر می‌کنند که ممکن است به شکلی فاحش متفاوت با تفسیری باشد که در زمان وقوع داشته‌اند. آن طور که آدورنو می‌گوید: «اندیشه صبر می‌کند تا روزی با خاطره‌ی آنچه از دست رفته بیدارشده و به آموزه تبدیل شود.» به شکل مشابه این کتاب نگاهی دارد به الگوهای تغییری که در زمان تغییرات کلان همچون جنگ هولناک بوسنی و هرزگووین در دهه‌ی 1990 رخ دادند و تلاش می‌کند اندیشه‌هایی را که در انتظار ماست تعریف کند و معلوم کند خاطرات از دست رفته چه هستند که می‌توانند بیدار شوند و به آموزه تبدیل شوند.
برشی از کتاب گل های سرخ سارایوو :
لونتال می‏نویسد:
«تاریخ چیزی بیش از گذشته است، زیرا نه تنها با آنچه در گذشته رخ داده، بلکه با تبعات متعدد رویدادها، که حتی پس از مرگ افراد درگیر در آنها، همچنان ادامه می‏یابند، سر و کار دارد. تاریخ تنها آنچه در زمان رخ می‏دهد نیست، بلکه اندیشه‏ها و احساسات، گمانه‏ها و نظریه‏هایی که ادراک آیندگان درباره‌ی آن زمانه مطرح می‏کنند، آن آشفتگی را سامان می‏بخشند.»

آمیلا می‏گوید:
«هر چه در این شهر می‏بینید جنگ است. همه چیز از ماهیت جنگ می‏گوید. اتفاقی هولناک رخ داده و انشاالله که دیگر رخ نخواهد داد. جنگ هر روز دیده می‏شود. ما می‏گوییم- ما خوبیم، ردیفیم. هفت سال گذشته است و ما هنوز واقعاً نمی‏توانیم بگوییم که تجربه جنگ را هضم کرده‏ایم و دیگر تمام شده است.»