ابوالهول

نمایشنامه ابوالهول سه روایت از یک اتفاق است. دانشمند جوان عراقی در پاریس طعمه جاسوسان موساد می‌شود و در نهایت تن به خواسته آنها نمی‌دهد و می‌میرد. علی شمس در این نمایشنامه از سه زوایه داستان نمایشنامه خود را بیان می‌کند. او در روایت اول پلات یا طرح اصلی داستان نمایشنامه را ارایه می‌دهد و مخاطب را با موضوع اصلی آشنا می‌کند.
سه پرده این نمایشنامه در یک بازه زمانی اتفاق می‌افتد؛ اما روایت دوم، ادامه اتفاقات روایت اول نیست و روایت سوم هم ادامه روایت دوم نیست! در واقع نویسنده با هوشمندی در هر پرده نمایشنامه اطلاعاتی را به مخاطب می‌دهد و در پرده‌های بعدی این این اطلاعات را با جزییات بیشتر و کامل‌تر بازنگری می‌کند. این ترفند شمس باعث شده تا مخاطب تا صفحه آخر نمایشنامه، درام را دنبال کند و جواب سئوال‌هایش را بگیرد. در حقیقت مخاطب در مواجه با این اثر در عین اینکه مدام جواب‌هایش را از دل نمایشنامه بیرون می‌کشد، بازهم سئوالات تازه‌ای در ذهنش نقش می‌بندد. یکی از روش‌هایی که درام‌های استاندارد را کنش‌زا و دغدغه‌مند می‌کند، ایجاد گره‌های داستانی است. علی شمس در این نمایشنامه به خوبی از این خصیصه بهره برده است. او برای هر گره و یا اتفاقی که خلق می‌کند، جوابی منطقی هم دارد؛ یعنی مخاطب در برخورد با این گره‌ها سردرگم نمی‌شود و با کنار هم چیدن کنش‌های نمایشنامه، پاسخش را می‌گیرد.