واژه در قاب

«واژه در قاب» پژوهشی است درباره ی چگونگی حضور ادبیات داستانی داخلی و خارجی در فیلم های سینمایی تاریخ کشورمان. با توجه به اینکه فیلم های سینمایی اقتباسی دریچه ای نوین به سوی نمایش ادبیات یک ملت به جهانیان هستند، نگاهی دوباره و جدی به گنجینه ی ادبیات داستانی غنی ایران ضروری به نظر می رسد. دلیل انجام این پژوهش بی توجهی به ادبیات داستانی معاصر در آثار سینمایی کنونی کشورمان بوده و نویسنده تلاش کرده است مسئله اقتباس در سینمای کشورمان را از سال 1313 تا 1386 مورد بررسی قرار دهد.
«واژه در قاب» متشکل از 8 فصل است که در آنها به مسائلی از قبیل اقتباس از ادبیات کهن ایران، ادبیات داستانی معاصر ایران، نمایشنامه های ایرانی و خارجی و همچنین ادبیات خارجی توضیح داده شده است.
در این فصول آثار کارگردانانی چون «ناصر تقوایی»، «داریوش مهرجویی» و نویسندگانی چون «غلامحسین ساعدی» ، «هوشنگ مرادی کرمانی» و «صادق هدایت» بیش از همه مورد توجه قرار گرفته اند. مؤلف دوفصل آخر کتاب را به تحلیل روند اقتباس در دوفیلم «دایره مینا» و «چکمه» اختصاص و میزان موفقیت این آثار در اقتباس از داستان های برجسته ی فارسی را مورد نقد قرار داده است. گزیده متن: جریان سینمای اقتباسی از ادبیات معاصر، پس از انقلاب اسلامی به دلایل مختلف کم رنگ می شود و ادبیات خارجی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.
سعید مستغاثی دلایل این امر را چنین بیان می کند:« اولا انقلاب اسلامی به دلیل پتانسیل فرهنگی خود بیش از مسائل اقتصادی و حتی سیاسی بر ابعاد فرهنگی جامعه اثر گذاشته بود؛ از همین رو هر آنچه به نوعی به حیطه فرهنگ ارتباط داشت، مورد تجدید نظر قرار گرفت و …»