این قوم ناگهان

کتاب حاضر مجموعه شعرهای سیمین‌دخت وحیدی است که در ۲۰۰ صفحه در قالبهای غزل، قصیده، مثنوی، اشعار نو و سپید و چند رباعی و دوبیتی گرد آمده است. مضامین اشعار وحیدی، سیاسی، اجتماعی و مذهبی است که با زبان کهن سروده شده است. استفاده از واژگان قدیمی و ترکیبهای کلیشه‌ای در سراسر شعرهای وی به‌ویژه قصیده‌ها و مثنویها، موج می‌زند، به طور نمونه استفاده از واژه باغ، ترکیب باغ سر کوی، گلستان، نسیم سحر و باغ جنان، لامکان و ساقی فراوان به کار برده شده است. بسامد واژگان کهن بسیار بالاتر از واژگان جدید است این در حالی است که کمتر می‌توان یک ترکیب و یا تصاویر نو را در شعرهای خانم وحیدی دید. اگرچند در جای جای شعرهای سپیدش تلاش کرده است به واژگان و ترکیبهای جدیدی دست پیدا کند که به سبب استفاده از فضای گفتمانی و مفهومی، تکنیک و فرم شعر، قربانی محتوای شعر شده است به‌ویژه آنجایی که شعرها صورت شعاری به خود گرفته و یا در وصف کسی سروده شده است. استفاده از قالبها و فرمهای جدید و کلاسیک در بیشتر شعرها تکراری است. قالبهایی که همواره مورد استفاده پیشینیان چه کهن و جدید بوده‌اند. اما وحیدی بر وزن و موسیقی کناری و درونی آشنا‌ست و کمتر می‌توان سکته و کمی و کاستی وزن را در شعرهای او یافت. لذا بازیهای زیباشناختی وزنی در شعرهای وی به چشم نمی‌آید. خانم وحیدی در شعرهای سپیدش کمتر موفق بوده است، وزن برای خانم وحیدی خمیرمایه زیباشناختی شعرهای اوست و با تسلطی که بر وزن و موسیقی شعر دارد در غزلها، قصیده‌ها و مثنویهایش بهتر رخ کشیده است تا شعرهایی که با موسیقی و اوزان درونی سر و کار دارد. استفاده از ردیف و قافیه‌هایی نظیر بی‌تو، امروز، نمی‌شود، سبز و هنوز که در شعرهای نو کلاسیک بسیار استفاده شده در شعرهای وحیدی زیاد به چشم می‌آید و از قوت شعر می‌کاهد. با اینکه در بیشتر جاها استفاده‌های زیبایی از این شیوه‌ها شده است که کم هم نیست. خانم وحیدی شاعر نو‌کلاسیک است که روان بودن و سیالیست در شعر و زبان شعری از نکات قوت اوست. رباعی از متن کتاب: گفتم که دگر گذشته دوران سکوت / با سنگ سخن بتاز بر جان سکوت / برگشت به من نگاه تندی افگند / لب را بگزید و داد فرمان سکوت/