هنر و تجربه دینی

موضوع اصلی این مطالعه، تجربه‌ای است مشارکتی در باب هنر به منزله راه اصلی به ژرفای بُعد مذهبی. فصل اول شمای کلی تجربه مشارکتی و تجربه دینی را ترسیم می‌کند. فلسفه مارتین هیدگر را به منزله مبنای تحلیل به کار برده‌ شده است . اما هدف مولف تفسیر فلسفه هیدگر نیست. در فصل دوم نظریه وایتهد در باب ادراک به کار برده شده است تا عملکرد تجربه مشارکتی با دقت بیشتر بررسی شود. در فصول بعدی موسیقی و نقاشی و ادبیات و معماری بررسی شده‌اند تا معلوم شود این هنرها نه تنها ما را به تجربه مشارکتی در باب بُعد مذهبی می‌کشانند، آن بعُد را برای ما تفسیر می‌کنند. مارتین این خدمت ارزنده را انجام داده که زیبایی شناسی هیدگر و وایتهد را در کنارهم جمع آوری کرده و این سنتز را در بستری از پژوهش‌های غنی و جالب در باب صور اصلی هنر غربی قرار داده، و این بستر است که باعث می‌شود معناهایی که او کشف می‌کند غنا و تحقق یابند. تلاش مارتین، در عین حال، تلاشی است مذهبی یا الهیاتی. گزیده متن: انسان از آنچه بیش از هر چیز به او نزدیک است بیگانه شده است، و باید همواره در جست‌وجوی آن باشد تا آن را بیابد. (هراکلیتوس)