اردوگاه عنبر

دنیای اسارت، دنیای تاریکی هاست و به ندرت نوری در آن دیده می شود. نور و امید، کالای کمیاب اسارت است و یأس و درد و سختی، همیشه در زیر پای اسیران می لولند.
و عشق به اباعبدالله (ع) کافی است تو را از خود بیخود و عاشقت کند و روانة کوی و دیارش نماید. اما وقتی درهای اسارت به رویت بسته شوند و اسارت هم به خاطر آرزوی زیارت باشد آن وقت چه می کنی؟